تحریک مغناطیسی یا درمان آر تی ام اس یک روش تأیید شده برای درمان افسردگی است. با این حال، نتایج حاصل از مطالعات نشان می دهند که این روش درمانی همچنین می تواند به عنوان یک روش مؤثر برای بیماری پارکینسون نیز عمل کند. بیماری پارکینسون یک اختلال تخریب عصبی است. به این معنی که منجر به از دست دادن سلول های مغز یا نخاع می شود. با گذشت زمان این امر منجر به اختلال جسمی و گاهی اوقات ذهنی می شود. تحریک مغناطیسی مغز یک روش مؤثر برای درمان بیماری پارکینسون به شمار می رود. در این مطلب به درمان پارکینسون با آر تی ام اس پرداخته شده است. در ادامه با طب مهر ساتیا همراه باشید.

 

بیماری پارکینسون

بیماری پارکینسون یک اختلال پیشرونده سیستم عصبی است که بر حرکت تأثیر می گذارد. علائم این بیماری به تدریج آغاز شده و با لرزش بدن تشخیص داده می شود. لرزش یکی از علل شایع بیماری پارکینسون است اما این اختلال معمولاً موجب سفتی یا کند شدن حرکت نیز می شود. اگر چه بیماری پارکینسون قابل درمان نیست اما روش هایی مانند rTMS می توانند علائم را به میزان قابل توجهی بهبود بخشند.

روش های سنتی درمان پارکینسون

بیماری پارکینسون را با دارو می توان کنترل کرد. از آنجا که پارکینسون مانع تولید دوپامین می شود، داروهای دوپامینرژیک معمولاً برای کمک به بیمار در تولید دوپامین بیشتر تجویز می شود. در برخی از موارد، جراحی یکی دیگر از گزینه های درمانی بیماری پارکینسون است. متداول ترین روش درمان شامل کاشت یک محرک عمیق در مغز است. در این روش از پالس های الکتریکی برای تحریک قسمت هایی از مغز که مسئول حرکت هستند، استفاده می شود. با این حال، محرک های عمقی مغز ممکن است بر شناخت یا حافظه تأثیر منفی داشته و در درمان علائم غیر حرکتی پارکینسون مؤثر نباشند. یکی از جدیدترین روش های درمانی بیماری پارکینسون شامل تحریک مغناطیسی مغز است. rTMS تراپی یک روش درمانی غیر تهاجمی برای تحریک مناطق خاص از مغز است.

 

درمان rTMS چیست؟

تحریک مغناطیسی مغز یا آر تی ام اس یک روش غیر تهاجمی مغز و بدون استفاده از دارو است که با استفاده از میدان های مغناطیسی، سلول های عصبی مغز را تحریک می کند. این روش درمانی شامل انتقال پالس های مغناطیسی تکراری به مغز است. در واقع در این روش از یک سیم پیچ الکترومغناطیسی بر روی سر و در نزدیکی پیشانی استفاده می شود. آهنربای الکتریکی بدون درد، نبض مغناطیسی را تحریک می کند. این امر موجب تحریک سلول های خاص در مغز می شود.

 

انواع آر تی ام اس درمانی

rTMS تک پالس

از rTMS تک پالس می توان برای تحریک ناحیه معینی از مغز با ضبط همزمان خروجی استفاده کرد. از این روش معمولاً برای تحریک قسمتی از مغز مانند قشر حرکتی استفاده شده و پاسخ حرکتی را می توان از طریق الکترومیوگرافی از عضلات بدن ضبط کرد.

آرتی ام اس زوج پالس

از این روش برای ارزیابی تأثیر یک محرک قبلی بر یک محرک ثانویه استفاده می شود. این تکنیک امکان ارزیابی یک ناحیه از مغز بر روی مناطق دیگر را فراهم می کند.

rTMS تکراری

این تکنیک شامل پالس های متوالی آر تی ام اس است که به صورت سریع و پشت سر هم به مغز منتقل می شوند. از این روش هم در تحقیقات و هم از نظر بالینی استفاده می شود. زیرا می تواند تغییراتی در فعالیت قشر مغز ایجاد کند که فراتر از مدت زمان پروتکل آر تی ام اس است. در واقع در این روش، تغییرات تحریک پذیری برای چند ساعت ادامه می یابد. این روش مزایای فراوانی برای علائم حرکتی و شناختی به همراه دارد.

آر تی ام اس برای بیماری پارکینسون

تکنیک آر تی ام اس تکراری یک روش غیر تهاجمی بوده و برای درمان اختلالات بهداشت روان مانند بیماری پارکینسون مورد استفاده قرار می گیرد. برای درمان با این روش، بیمار بر روی صندلی نشسته و یک سیم پیچ مغناطیسی به آرامی بر روی سر او قرار می گیرد. این سیم پیچ قشر جلوی پیشانی را تحریک می کند. این امر یک واکنش زنجیره ای ایجاد کرده که به رشد مجدد اتصالات عصبی و بیدار کردن قسمت های از کار افتاده مغز کمک می کند. مطالعات نشان می دهند که درمان آر تی ام اس یک درمان مؤثر است برای بیماری پارکینسون است.

 

مزایای آر تی ام اس برای افراد مبتلا به پارکینسون

مزایای حرکتی

مطالعات نشان داده اند که آر تی ام اس تأثیر مثبتی برای عملکرد حرکتی بیماران مبتلا به پارکینسون دارد. در این روش تحریک مغناطیسی مغز با فرکانس بالا در مناطق حرکتی مغز تحویل داده شده و پس از جلسات مکرر درمان، توانایی حرکتی بیمار بهبود می یابد. برخی از مشاهدات نشان می دهند که تأثیر این روش بر بیماری پارکینسون، تا یک ماه پس از قطع درمان ادامه دارد. همچنین ممکن است سرعت راه رفتن در بیماران مبتلا به پارکینسون با انجام حتی یک جلسه تکنیک آر تی ام اس با فرکانس بالا بهبود یابد.

مزایای شناختی

آر تی ام اس تراپی می تواند برخی از مزایای شناختی و خلقی را در بیماران پارکینسون بهبود بخشد. به عنوان مثال، انجام تکنیک آر تی ام اس با فرکانس بالا باعث افزایش مهارت بینایی حرکتی و تثبیت حافظه در بیماران مبتلا به پارکینسون می شود.

خرید آر تی ام اس(rTMS)

برای خرید دستگاه rTMS می‌توانید با شماره‌های درج شده در سایت تماس بگیرید و از کارشناسان فروش طب مهر ساتیا مشاوره دریافت کنید.

بیماری میگرن شامل سردردهای شدید ضربان دار در یک طرف از سر یا هر دو طرف آن است. درمان‌های مختلفی برای کنترل علائم میگرن وجود دارد. به‌عنوان‌مثال داروها می‌توانند به درمان و پیشگیری از حملات بعدی میگرن کمک کنند. با این حال، درمان‌های جدید برای میگرن در حال گسترش هستند. آر تی ام اس تراپی نوعی درمان غیر تهاجمی است که از طریق پالس‌های الکترومغناطیسی، نواحی مغز را که درگیر میگرن هستند، تحت تأثیر قرار می‌دهد. این روش درمانی به طور جلسات منظم صورت گرفته و در آن عصب‌های مغزی تحریک می‌شوند. در این مطلب آب به درمان میگرن با آر تی ام اس پرداخته شده است.

 

میگرن چیست؟

بیماری میگرن نوعی سردرد است که باعث درد شدید ضربان دار یا احساس ضربان در یک طرف از سر می‌شود. این بیماری اغلب با حالت تهوع، استفراغ، حساسیت شدید به نور و صدا همراه است. حملات میگرن می‌تواند ساعت‌ها تا روزها طول بکشد. همچنین درد می‌تواند به حدی باشد که فعالیت‌های روزمره را با مشکل روبه رو کند. داروها می‌توانند به جلوگیری از برخی میگرن‌ها کمک کرده و درد آنها را کمتر کنند. علاوه بر داروها، روش‌های جدید و نوین مانند درمان میگرن با آر تی ام اس می‌تواند به درمان میگرن و تسکین علائم کمک کنند.

علائم میگرن

میگرن که غالباً از کودکی، نوجوانی یا اوایل بزرگسالی شروع می‌شود، می‌تواند در چهار مرحله که شامل علائم اولیه، هاله، حمله و مرحله پس از حمله است، پیشرفت کند. با این حال، همه افراد مبتلا به میگرن ممکن است این چهار مرحله را طی نکنند.

مرحله پرودروم یا علائم اولیه

یک یا دو روز قبل از میگرن بیمار ممکن است متوجه تغییرات ظریفی شود که نشان دهنده ایجاد میگرن در آینده است. این علائم عبارتند از:

• یبوست
• تغییر حالت از افسردگی به سرخوشی
• هوس‌های غذایی
• سفتی گردن
• افزایش تشنگی و دفع ادرار
• خمیازه‌های مکرر

مرحله هاله

در برخی از افراد هاله ممکن است قبل یا هنگام میگرن ایجاد شود. هاله میگرنی شامل علائم برگشت‌پذیر سیستم عصبی است. آنها معمولاً بصری بوده اما می‌توانند اختلالات دیگر را نیز شامل شوند. هاله میگرنی معمولاً به تدریج شروع شده و ۲۰ تا ۶۰ دقیقه ادامه می‌یابد. نمونه‌هایی از هاله میگرن عبارتند از:

• پدیده‌های بصری مانند دیدن اشکال مختلف، لکه‌های روشن یا چشمک زدن نور
• کاهش بینایی
• احساس سوزن‌سوزن در بازو یا پا
• ضعف یا بی حسی صورت
• مشکل در صحبت کردن
• شنیدن صداها
• حرکات غیر قابل کنترل

مرحله حمله میگرنی

میگرن در صورت عدم درمان، معمولاً از ۴ تا ۷۲ ساعت به طول می‌انجامد. میزان بروز میگرن در افراد مختلف متفاوت است. در هنگام حمله‌های میگرنی ممکن است موارد زیر تجربه شوند:

• درد در یک طرف از سر یا هر دو طرف آن
• درد ضربان دار
• حساسیت به نور و صدا و گاهی اوقات بود و لمس
• تهوع و استفراغ

مرحله پس از حمله های میگرنی

پس از حمله‌های میگرنی، ممکن است بیمار تا یک روز احساس خستگی، گیجی و بی حالی کند. برخی از افراد نیز ممکن است احساس سرخوشی کنند.

عوامل تحریک کننده میگرن

اگر چه دلایل ایجاد میگرن به طور کامل شناخته شده نیست، اما به نظر می‌رسد ژنتیک و عوامل محیطی در این امر نقش داشته باشند. علاوه بر این، عدم تعادل در مواد شیمیایی مغز از جمله سروتونین می‌تواند در ایجاد میگرن نقش داشته باشد. همچنین انتقال‌دهنده‌های عصبی دیگر مانند پپتید مربوط به ژن کلسی تونین در ایجاد میگرن نقش دارند. به طور کلی، عوامل تحریک کننده میگرن عبارتند از:

• تغییرات هورمونی در زنان: به نظر می‌رسد نوسانات استروژن قبل یا در دوران قاعدگی، بارداری و یائسگی باعث ایجاد سردرد در بسیاری از زنان می‌شود.
• داروهای هورمونی: داروهای هورمونی مانند داروهای ضد بارداری خوراکی و درمان‌های جایگزینی هورمون نیز می‌توانند میگرن را بدتر کنند.
• نوشیدنی‌ها: برخی از نوشیدنی‌های کافئین دار مانند قهوه می‌توانند در ایجاد میگرن نقش داشته باشند.
• استرس: استرس یکی دیگر از عوامل ایجاد کننده میگرن است.
• محرک‌های حسی: نورهای شدید، تابش آفتاب و صداهای بلند می‌توانند باعث ایجاد میگرن شوند.
• عوامل جسمی: فعالیت بدنی شدید از جمله فعالیت جنسی ممکن است میگرن را تحریک کند.
• خوراکی‌ها: برخی از مواد خوراکی مانند غذاهای شور و فرآوری شده ممکن است باعث ایجاد میگرن شوند.
• افزودنی‌های مواد غذایی: این موارد شامل شیرین کننده آسپارتام و نگهدارنده مونوسدیم گلوتامات هستند که در بسیاری از غذاها وجود دارند.

 

درمان میگرن

درمان میگرن با هدف جلوگیری از ایجاد علائم و همچنین جلوگیری از حملات بعدی انجام می‌شود. درمان میگرن معمولاً شامل داروهایی است که به مقابله با آن می‌پردازند. این داروها به دو دسته گسترده زیر تقسیم می‌شوند:

• داروهای تسکین دهنده درد: این نوع داروها که به عنوان درمان‌های حاد نیز شناخته می‌شوند، در طی حملات میگرن مصرف شده و برای جلوگیری از علائم طراحی شده‌اند.
• داروهای پیشگیری از میگرن: این نوع داروها به طور منظم و روزانه مصرف شده تا از شدت و تعداد دوره‌های میگرن بکاهند.

درمان میگرن با آر تی ام اس

تحریک مغناطیسی مغز یک روش غیر تهاجمی و بدون استفاده از دارو است که با استفاده از میدان‌های مغناطیسی، سلول‌های عصبی مغز را تحریک می‌کند. این روش درمانی برای میگرن شامل انتقال پالس‌های مغناطیسی تکراری است؛ بنابراین به rTMS گفته می‌شود.

در طول جلسه آرتی ام اس، یک سیم پیچ الکترومغناطیسی در برابر پوست سر و در نزدیکی پیشانی قرار می‌گیرد. آهنربای الکتریکی بدون درد، نبض مغناطیسی را تحریک می‌کند. این امر موجب تحریک سلول‌های عصبی در ناحیه‌ای از مغز می‌شود که درگیر بیماری میگرن است. در واقع تصور می‌شود rTMS می‌تواند مناطقی از مغز که فعالیت آنها در طی میگرن کاهش یافته را فعال کند.

فرایند درمان میگرن با آر تی ام اس

درمان میگرن با آر تی ام اس شامل تحریک الکترومغناطیسی تکراری مغز است که در مطب پزشک انجام می‌شود برای دستیابی به بهترین نتیجه، جلسات درمانی باید به طور کامل دنبال شوند. به طور کلی جلسات به صورت ۵ بار در هفته و به مدت ۴ تا ۶ هفته انجام می‌شود. قبل از شروع درمان، پزشک بهترین مکان قرارگیری آهنربا بر روی سر و همچنین بهترین دوز انرژی مغناطیسی را متناسب با شرایط بیمار مشخص می‌کند.

سپس بیمار روی صندلی نشسته و سیم پیچ الکترومغناطیسی بر روی سر قرار می‌گیرد. در مرحله بعد دستگاه به طور مکرر خاموش و روشن می‌شود تا پالس‌های محرک تولید کرده و به داخل مغز ارسال کند. این روش حدود ۴۰ دقیقه به طول می‌انجامد و بیمار در طول انجام آن هوشیار خواهد بود.

 

خرید دستگاه آر تی ام اس

شرکت بازرگانی طب مهر ساتیا به عنوان یک شرکت وارد کننده و توزیع کننده کالا در زمینه تجهیزات پزشکی و بیمارستانی و دارای نمایندگی کمپانی Neurovirtual آمریکا است. هدف این مجموعه ارائه بهترین محصولات به مشتریان است. برای خرید دستگاه آر تی ام اس، استعلام قیمت آر تی ام اس و کسب اطلاعات بیشتر می‌توانید از کارشناسان طب مهر ساتیا مشاوره رایگان دریافت کنید.

 

اختلال دوقطبی یک بیماری روانی مزمن است که بر مکانیزم‌های تنظیم کننده خلق و خو تأثیر می‌گذارد. این بیماری با دوره‌های مکرر شیدایی یا هیپومانیا و سپس تغییر خلق و خو به دوره‌های افسردگی شناخته می‌شود. این تغییرات خلقی به طور قابل توجه بر جنبه‌های اجتماعی، خانوادگی، تحصیلی یا شغلی بیمار تأثیر می‌گذارد. درمان اختلال دوقطبی در درجه اول با دارو امکان‌پذیر است. علاوه بر این، روان درمانی نیز برای کنترل علایم و جلوگیری از عود مجدد آنها مؤثر است. روش rTMS یکی از روش‌های درمانی جدید برای اختلال دوقطبی است. در این مطلب به معرفی اختلال دوقطبی و درمان اختلال دوقطبی با rTMS پرداخته شده است. با طب مهر ساتیا همراه باشید.

 

اختلال دو قطبی چیست؟

اختلال دوقطبی که در گذشته افسردگی شیدایی نامیده می‌شد، یک بیماری مربوط به بهداشت روان است که باعث تغییرات خلقی شدید شامل شیدایی یا هیپومانیا و افسردگی می‌شود. در دوره‌های افسردگی، بیمار غمگین و ناامید شده و علاقه و لذت خود را در بیشتر فعالیت‌ها از دست می‌دهد. زمانی که خلق و خو به سمت شیدایی یا هیپومانیا تغییر می‌یابد، ممکن است احساس سرخوشی، انرژی بالا یا تحریک پذیری غیر معمول وجود داشته باشد. این تغییرات خلقی می‌توانند بر روی خواب، انرژی، فعالیت، قضاوت، رفتار و توانایی تفکر واضح تأثیر بگذارند. بخشی از تغییرات خلقی ممکن است به ندرت یا فقط چندین بار در سال رخ دهند.

بیشتر افراد در دوره‌های مختلف علائم عاطفی متفاوتی را تجربه می‌کنند. همچنین در برخی از موارد ممکن است هیچ علائمی وجود نداشته باشد. اگرچه اختلال دوقطبی یک بیماری مادام‌العمر است، اما بیماران با دنبال کردن یک برنامه درمانی می‌توانند تغییرات خلقی و سایر علائم را کنترل کنند. در بیشتر موارد اختلال دو قطبی با داروها و مشاوره روان‌شناسی درمان می‌شود.

انواع اختلال دوقطبی

افراد ممکن است به یکی از سه نوع اختلال دوقطبی دچار شوند که شامل موارد زیر هستند:

اختلال دوقطبی نوع I

در این نوع اختلال دوقطبی بیمار حداقل یک قسمت شیدایی را تجربه می‌کند. همچنین ممکن است یک دوره افسردگی اساسی قبلی نیز وجود داشته باشد. در تشخیص این نوع اختلال دوقطبی، پزشک باید سایر اختلالات روانی مانند اسکیزوفرنی و اختلال هذیان را رد کند.

اختلال دوقطبی نوع II

اختلال دوقطبی نوع II دوره شیدایی را شامل می‌شود اما معمولاً حالت افسردگی غالب است. برای تشخیص اختلال دوقطبی نوع II فرد باید یک یا چند قسمت از افسردگی و حداقل یک قسمت شیدایی را تجربه کند.

سیکلوتایمی

سیکلوتایمی ویژگی‌های مشابه اختلال دو قطبی را دارد اما تغییرات در آن از شدت کمتری برخوردار است. با این حال، سیکلوتایمی می‌تواند زندگی روزمره بیمار را تحت تأثیر قرار دهد.

 

مدیریت اختلال دوقطبی

مدیریت اختلال دوقطبی به دو قسمت عمده مدیریت بحرانی و مدیریت بلندمدت تقسیم می‌شود:

مدیریت بحرانی

هدف از مدیریت حاد یا بحرانی، ایجاد ثبات در شخصی است که در حال حاضر دچار شیدایی یا افسردگی صدای است. داروهایی مانند تثبیت‌کننده‌های خلق و خو و آنتی سایکوتیک ها، درمان‌های اصلی در مدیریت شیدایی و افسردگی به شمار می‌روند. الکتروشوک درمانی نیز می‌تواند برای دوره‌های حاد و مقاوم در برابر درمان به ویژه در افرادی که افسردگی با ویژگی‌های روان‌پریشی را تجربه می‌کنند، مفید باشد.

مدیریت طولانی مدت

مدیریت طولانی مدت شامل نگهداری و جلوگیری از عود مجدد دوره‌های افسردگی و شیدایی و بهبود عملکرد اجتماعی است. داروها، رویکردهای روان‌شناختی و سبک زندگی در جهت جلوگیری از عود طولانی مدت علائم، ایجاد انعطاف پذیری و بهبود کیفیت زندگی مؤثر هستند.

درمان اختلال دوقطبی

درمان‌های اصلی برای اختلال دوقطبی شامل داروها و مشاوره روان‌شناسی یا روان درمانی هستند.

داروها

تعدادی از داروها برای درمان اختلال دوقطبی مورد استفاده قرار می‌گیرند که ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• تثبیت‌کننده‌های حالت برای کنترل دوره‌های شیدایی یا هیپومانیک
• داروهای ضد روان‌پریشی
• داروهای ضد افسردگی برای کمک به مدیریت دوره‌های افسردگی
• داروهای ضد اضطراب برای کاهش اضطراب و بهبود خواب

 

روان درمانی

روان درمانی یک بخش اساسی از درمان اختلال دوقطبی است و می‌تواند در محیط‌های فردی، خانوادگی یا گروهی ارائه شود. انواع مختلف روان درمانی برای درمان اختلال دوقطبی عبارت‌اند از:

ریتم درمانی بین فردی و اجتماعی

ریتم درمانی بر ایجاد ثبات در ریتم‌های روزانه مانند خواب، بیداری و زمان صرف غذا متمرکز است. در واقع افراد مبتلا به اختلال دوقطبی با استفاده از ریتم درمانی از ایجاد یک برنامه روزمره برای خواب، رژیم غذایی و ورزش بهره‌مند می‌شوند.

رفتار درمانی شناختی

رفتار درمانی شناختی بر شناسایی باورها و رفتارهای ناسالم و منفی و جایگزینی آنها با رفتارهای سالم و مثبت متمرکز است. رفتار درمانی شناختی می‌تواند باعث تحریک اپیزودهای اختلال دوقطبی شود.

آموزش روانی

یادگیری در مورد اختلال دو قطبی می‌تواند به بیمار و اطرافیان در درک شرایط کمک کند. پی بردن به اینکه چه اتفاقی در هنگام دوره‌های شیدایی یا افسردگی رخ می‌دهد، به ایجاد بهترین برنامه برای جلوگیری از عود مجدد علائم کمک می‌کند.

خانواده درمانی

حمایت و ارتباطات خانوادگی می‌تواند به حمایت از برنامه درمانی و مدیریت علائم هشدار دهنده تغییرات خلقی کمک کند.

سایر گزینه های درمانی

بسته به نیاز و شرایط بیمار، درمان‌های دیگر اختلال دوقطبی ممکن است شامل موارد زیر باشند:

درمان الکتروشوک

در طول درمان الکتروشوک، جریان‌های الکتریکی از مغز عبور کرده و به طور عمدی یک تشنج مختصر ایجاد می‌کنند. به نظر می‌رسد الکتروشوک باعث تغییراتی در شیمی مغز می‌شود. این امر می‌تواند علائم برخی بیماری‌های روانی را معکوس کند. در صورت عدم توانایی استفاده از داروها مانند بارداری، الکتروشوک گزینه‌ای مناسب برای درمان اختلال دو قطبی است.

تحریک مغناطیسی فرا جمجمه ای

تحریک مغناطیسی فرا جمجمه‌ای به عنوان گزینه‌ای کارآمد برای افرادی که به داروهای ضد افسردگی پاسخ نمی‌‌دهند، به شمار می‎رود.

درمان های خانگی و سبک زندگی

برای جلوگیری از چرخه‌های رفتاری که باعث اختلال دوقطبی می‌شود، لازم است تغییراتی در سبک زندگی ایجاد شود.

برقراری روابط سالم

بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی می‌توانند با افرادی که تأثیر مثبت بر روی آنها می‌گذارند، ارتباط برقرار کنند. همچنین دوستان و اعضای خانواده می‌توانند در شناسایی علائم هشدار دهنده تغییر روحیه به بیمار کمک کنند.

دنبال کردن یک سبک زندگی سالم

داشتن یک برنامه منظم برای خواب، غذا خوردن و فعالیت بدنی می‌تواند به تعادل روحی کمک کند.

ایجاد نمودار خلقی

ثبت سوابق خلقی، معالجه‌ای، خواب، فعالیت‌ها و احساسات روزانه می‌تواند به شناسایی عوامل تحریک کننده کمک کند.

 

درمان با دستگاه rTMS

یکی از روش‌های درمانی جدید برای اختلال دو قطبی استفاده از روش rTMS است. این دستگاه به دلیل داشتن نتایج بسیار خوب در درمان اختلال دو قطبی امروزه در سراسر دنیا مورد استفاده قرار می‎گیرد. این دستگاه از شیوه درمانی تحریک مغناطیسی مغز استفاده می‌کند که که به صورت مکرر بر روی نقاط مختلف آن اعمال می‌شود.

یکی از مهم‌ترین مزایای درمان با روش rTMS این است که بیمار، بیهوش یا بستری نمی‌شود. تنها کافی است روی یک صندلی بنشیند تا تکنسین مربوطه زاویه سر او را در موقعیت مناسبی قرار دهد تا بتواند مؤلفه‌های مورد نیاز را اندازه گیری کند. یکی دیگر از مزایای درمان اختلال دوقطبی با دستگاه rTMS عدم احساس درد توسط بیمار است. بیمار در این روش هیچ‌گونه دردی احساس نمی‌کند و تنها در طول مدتی که دستگاه روی سر او قرار دارد ممکن است صدای کلیک و ضربه مانندی احساس کند.

 

خرید دستگاه rTMS

برای خرید دستگاه rTMS و استعلام قیمت می‌توانید با شماره‌های درج شده در سایت تماس بگیرید. مشاوران طب مهر ساتیا به تمام سؤالات شما در این حوزه پاسخ خواهند داد.

برای درمان سکته مغزی روش‌های مختلفی وجود دارد. rTMS، یک روش غیرتهاجمی برای تحریک مغز و درمان سکته مغزی است. استفاده از این تکنیک در بهبود شرایط زندگی بیمار پس از سکته مغزی بسیار مؤثر است. با توجه به همین موضوع بر آن شدیم تا در این مقاله به درمان سکته مغزی با آر تی ام اس بپردازیم. در ادامه با طب مهر ساتیا همراه باشید.

 

علائم سکته مغزی

سکته مغزی نوعی آسیب مغزی است که به دلیل خونریزی در مغز (سکته خونریزی دهنده) یا انسداد خون‌رسانی به مغز (سکته مغزی ایسکمیک) ایجاد می‌شود. علائم سکته مغزی شامل موارد زیر است:

• ضعف ناگهانی، بی حسی، از دست دادن بینایی، مشکل هماهنگی، مشکلات گفتاری
• سردرد ناگهانی و شدید که بدون هیچ گونه علتی رخ داده و باعث از دست دادن سریع هوشیاری می‌شود.
• از دست دادن هوشیاری
• سرگیجه یا سکوت ناگهانی

توان بخشی سکته مغزی

بهبودی از سکته مغزی می‌تواند روندی آهسته و طاقت‌فرسا باشد. بهترین راه برای بهبودی پس از سکته مغزی شروع درمان‌های توان‌بخشی است. تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال که به آن تحریک مغناطیسی فرا جمجمه‌ای مغز نیز گفته می‌شود، شامل یک روش تحریکی غیر تهاجمی مغزی است که می‌تواند تحریک پذیری را در مناطق خاصی از مغز که تحت تأثیر سکته مغزی قرار گرفته‌اند، افزایش یا کاهش داده تا عملکرد مغز را بهبود بخشد. این روش درمانی علائم سکته را بهبود می‌بخشد.

 

RTMS تراپی چیست؟

پس از سکته مغزی تغییراتی در فعالیت الکتریکی سلول‌های درون مغز رخ می‌دهد. این تغییرات می‌توانند باعث ایجاد مشکلات عملکردی مانند حرکت دادن دست‌ها یا پاها شوند. تحریک مغناطیسی فرا جمجمه‌ای مغز یک تکنیک بدون درد و غیر تهاجمی است که برای تحریک سیستم عصبی مرکزی آسیب دیده مورد استفاده قرار می‌گیرد.

 

نحوه انجام RTMS

در این روش، جریان‌های الکتریکی لازم برای تحریک مغز از طریق تغییر سریع میدان‌های مغناطیسی تولید می‌شوند. این جریان‌های الکتریکی توسط یک جریان الکتریکی کوتاه با شدت بالا آغاز شده و از طریق سیم پیچ در بالای پوست سر عبور می‌کنند. تحریک مغناطیسی فرا جمجمه‌ای مغز را می‌توان به روش تک پالس، دو پالس، پالس زوج و پالس تکراری انجام داد. تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال با پالس تکراری که به آن RTMS تراپی گفته می‌شود، روشی است که در حال حاضر برای درمان سکته مغزی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این روش برخی از فرایندهای شناختی را پس از سکته افزایش داده و فعالیت مغز را در مناطق خاصی از آن تنظیم می‌کند و از توانایی تعدیل تحریک پذیری در قشر مغز برای مدت زمان طولانی‌تر، نسبت به سایر روش‌های تحریک مغناطیسی فرا جمجمه‌ای برخوردار است.

بر اساس تحقیقات، سکته مغزی به دلیل آزاد شدن مغز از مهار متقابل تناسب نیمکره مخالف، باعث بیش فعالی نسبی در نیمکره تحت تأثیر می‌شود. این پدیده فعل و انفعالات بازدارنده بین کره‌ای نامیده می‌شود؛ بنابراین RTMS با فرکانس پایین در نیمکره بدون تأثیر می‌تواند برای مهار این مشکل مؤثر باشد. در واقع پالس های مغناطیسی مکرر، بدون ایجاد درد از جمجمه عبور کرده و سلول‌های مغز را تحریک می‌کند و از این طریق ارتباط بین قسمت‌های مختلف مغز را بهبود می‌بخشد.

مزایای RTMS تراپی برای درمان سکته مغزی

شواهد نشان می‌دهند که RTMS تراپی به عنوان یک روش درمانی مکمل، می‌تواند به بهبود عملکرد دست‌ها در برخی از افراد که دچار سکته مغزی شده‌اند، کمک کند. در واقع، این روش درمانی می‌تواند کنترل بهتری بر روی دست آسیب دیده ایجاد کند. سایر مزایای این روش درمانی شامل موارد زیر است:

• اولین اثرات در طی ۱۰ جلسه اول احساس می‌شود.
• اثر طولانی مدت این روش پس از گذشت ۴ تا ۸ هفته درمانی فشرده قابل مشاهده است.
• درمان‌های موضعی عوارض جانبی کمتری بر جای می‌گذارند.

چه افرادی کاندیدای مناسبی برای RTMS تراپی به شمار می روند؟

روش درمانی RTMS می‌تواند برای افرادی مفید باشد که بعد از سکته مغزی در ناحیه دست دچار مشکل می‌شوند. در واقع این روش برای افرادی که به تازگی، طی دو ماه گذشته یا افرادی که در طول شش ماه یا بیشتر دچار سکته مغزی شده‌اند، می‌تواند مفید باشد. با این حال، این روش برای مبتلایان به صرع یا افرادی که در خانواده خود سابقه تشنج دارند، مناسب نیست. ازآنجاکه تحریک مغناطیسی فرا جمجمه‌ای مغز از انرژی مغناطیسی استفاده می‌کند، به همین دلیل انجام آن برای افرادی که در ناحیه سر یا گردن دارای قطعات فلزی کاشته شده مانند صفحات یا پیچ‌های فلزی به استثناء بریس یا پرکردگی دندان هستند، قادر به دریافت این روش درمانی نیستند. نمونه‌هایی از قطعات فلزی که مانع درمان RTMS می‌شوند، عبارتند از:

• کلیپس های آنوریسم
• استنت ها
• محرک‌های عمیق مغز
• کاشت گوش یا چشم فلزی
• هر گونه ترکش‌های فلزی
• ضربان سازها

سایر عوامل بازدارنده برای انجام این روش درمانی شامل موارد زیر هستند:

• سابقه اختلالات بهداشت روان مانند روان‌پریشی
• آسیب مغزی ناشی از بیماری یا آسیب مانند تومور مغزی

 

انواع مختلف RTMS تراپی برای مغز

RTMS تراپی بسته به اینکه کدام طرف از مغز را تحت درمان قرار می‌دهد، می‌تواند در فرکانس‌های پایین، متوسط و زیاد اعمال شود. تحریک مغناطیسی فرا جمجمه‌ای مغز با فرکانس پایین اغلب برای تحریک بخشی از مغز که در طرف بازو و پای آسیب دیده قرار دارد، استفاده می‌شود. بااین‌حال، تحریک مغناطیسی فرا جمجمه‌ای مغز با فرکانس متوسط یا بالا برای تحریک بخشی از مغز که در سمت مخالف بازو و پای آسیب دیده قرار دارد، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

 

آیا RTMS درد دارد؟

نخیر. RTMS یک درمان سرپایی نسبتاً کوتاه و غیر تهاجمی است. این بدان معنی است که این روش شامل جراحی نبوده و به بیهوشی یا آرام بخشی نیاز ندارد. در طول انجام این روش، بیمار بیدار و هوشیار خواهد بود. علاوه بر این، این درمان غیر سیستمی است به این معنی که تأثیری در داروهای ضد افسردگی در سایر مناطق بدن ندارد.
در طول درمان، بیمار در حالت نشسته یا خوابیده قرار گرفته و سپس پزشک یک سیم پیچ الکترومغناطیسی ویژه را در نزدیکی سر قرار می‌دهد. سیم پیچ پالس‌های مغناطیسی به مغز ارسال می‌کند. این پالس‌های مغناطیسی به راحتی از جمجمه عبور کرده و باعث ایجاد جریان الکتریکی کوچک و در نتیجه تحریک سلول‌های عصبی می‌شود. فرایند RTMS دردناک نیست اما ممکن است احساسی مانند ضربه زدن به سر در طول درمان احساس شود. علاوه بر این، ممکن است در طول درمان و مدت زمان کوتاهی پس از آن بیمار در ناحیه پوست سر احساس ناراحتی کند. با این حال، این احساس زود گذر بوده و سریعاً رفع می‌شود. پس از تکمیل درمان، بیمار می‌تواند مستقیماً به منزل بازگشته و فعالیت‌های عادی خود را از سر گیرد.

تعداد جلسات درمانی مورد نیاز برای RTMS تراپی

تعداد دقیق جلسات درمانی می‌تواند بر اساس اهداف، نیازها و تحمل بیمار نسبت به درمان متفاوت باشد. همچنین نوع RTMS تراپی می‌تواند در تعیین تعداد جلسات تعیین کننده باشد. با این حال، این روش درمانی اغلب در یک دوره ۵ تا ۱۰ جلسه‌ای ارائه شده که هر جلسه ممکن است ۱۰ تا ۲۵ دقیقه به طول انجامد.

 

خطرات و عوارض جانبی RTMS تراپی برای مغز

برخلاف سایر درمان‌های تحریک مغز مانند درمان الکتروشوک، RTMS هیچ تأثیری بر حافظه یا وضوح ذهنی ندارد. همچنین از عوارض جانبی منفی ناشی از تزریق آرام‌بخش جلوگیری می‌کند. اگرچه RTMS با عوارض جانبی همراه نیست اما در بیشتر موارد سردردهای خفیف و ناراحتی در پوست سر ممکن است رخ دهد. این سردردها اغلب پس از چند ساعت یا با مصرف مسکن‌های سبک از بین می‌روند. علاوه بر این، در برخی از موارد احساس دردناک در پوست سر یا کشیدگی صورت در حین ارسال پالس‌های مغناطیسی توسط بیماران گزارش می‌شود. تغییر مکان سیم پیچ و تنظیم دستگاه می‌تواند به کاهش این عوارض جانبی خفیف کمک کند. به طور کلی عوارض جانبی RTMS تراپی برای مغز شامل موارد زیر هستند:

• احساس سبکی سر
• مشکلات شنوایی موقتی به دلیل سروصدای زیاد آهنربا
• سردردهای خفیف
• سوزن‌سوزن شدن در صورت، فک یا پوست سر
• ایجاد تشنج در موارد بسیار نادر

 

هزینه RTMS تراپی برای سکته مغزی

هزینه RTMS تراپی برای درمان سکته مغزی به شرایط بیمار، تعداد جلسات مورد نیاز و نوع RTMS تراپی بستگی دارد. انجام این روش درمانی معمولاً تحت پوشش بیمه قرار نگرفته و هزینه آن توسط خود بیمار پرداخت می‌شود.

 

منبع

https://strokengine.ca/en/interventions/repetitive-transcranial-magnetic-stimulation-rtms/

نتایج تحقیقات و گزارش‌ها نشان می‌دهد که بیش از 75% کودکان مبتلا به بیش فعالی و کم توجهی با استفاده از نوروفیدبک بهبودی کامل پیدا می‌کنند. با توجه به این که نوروفیدبک یک روش درمانی نسبتاً جدید است بر آن شدیم تا در این مقاله در مورد درمان بیش فعالی با نوروفیدبک صحبت کنیم. در ادامه با طب مهر ساتیا همراه باشید.

 

بیش فعالی

اختلالت کمبود توجه/ بیش فعالی یک بیماری مزمن است که میلیون‌ها کودک را در سراسر جهان درگیر کرده و اغلب تا بزرگسالی ادامه می‌یابد. بیش فعالی شامل ترکیبی از مشکلات مداوم مانند مشکل در حفظ توجه و رفتار تکانشی است. در واقع، این اختلال مغزی بر نحوه توجه، حرکت و کنترل رفتار بیمار تأثیر می‌گذارد. کودکان مبتلا به این بیماری ممکن است با عزت نفس پایین، روابط آشفته و عملکرد ضعیف در محیط مدرسه روبه رو شوند. علائم بیماری بیش فعالی معمولاً با افزایش سن کاهش می‌یابد. با این حال برخی از افراد هرگز به طور کامل از علائم این بیماری بهبود نمی‌یابند.

 

علائم بیماری بیش فعالی

از ویژگی‌های اصلی اختلال بیش فعالی می‌توان به بی توجهی و رفتار بیش فعالی تکانشی اشاره کرد. علائم این بیماری قبل از ۱۲ سالگی شروع شده و در برخی از کودکان از ۳ سالگی قابل توجه است. همچنین این علائم ممکن است خفیف، متوسط یا شدید باشند. علائم اختلال بیش فعالی به سه گروه زیر تقسیم می‌شود:

• عمدتاً بی توجه
• عمدتاً بیش فعال/تکانشی
• ترکیب شده

بی توجهی

بیمارانی که الگوی بی توجهی را نشان می‌دهند، اغلب با موارد زیر روبه‌رو هستند:

• در توجه دقیق به جزئیات دچار مشکل شده یا اشتباهات سهل‌گیرانه در مدرسه دارند.
• در تمرکز به کارها یا بازی‌ها مشکل دارند.
• در سازماندهی وظایف و فعالیت‌ها مشکل دارند.
• از انجام کارهایی که به تلاش ذهنی متمرکز نیاز دارند، همانند انجام تکالیف، اجتناب می‌کنند.
• به راحتی دچار حواس پرتی می‌شوند.
• انجام برخی کارهای روزمره را فراموش می‌کنند.

 

بیش فعالی و تکانشگری

بیمارانی که الگویی از علائم بیش فعالی و تکانشی را نشان می‌دهند، با موارد زیر روبه‌رو هستند:

• تمایل دارند دست‌ها و پاها خود را به طور مداوم تکان دهند.
• ماندن در کلاس یا موقعیت‌های دیگر برای آنها دشوار است.
• به طور مداوم در حال حرکت و تکان خوردن هستند.
• برای انجام برخی از فعالیت‌ها مشکل دارند.
• زیاد حرف می‌زنند.
• مکالمه، بازی یا فعالیت دیگران را قطع کرده یا در آن دخالت می‌کنند.

درمان‌های رایج برای کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی شامل دارو، روان درمانی و تغییر سبک زندگی است. اما این روش‌ها ممکن است برای همه مناسب نباشد. علاوه بر این، برخی از رویکردها به ویژه داروها، می‌توانند عوارض جانبی ناخوشایندی داشته باشند. درمان نوروفیدبک یک درمان غیر تهاجمی است که در آن از دارو استفاده نمی‌شود. برخی از پزشکان بر این باورند که نوروفیدبک می‌تواند به مدیریت علائم بیش فعالی کمک کند.

 

نوروفیدبک چیست؟

نوروفیدبک یک روش درمانی تحقیقاتی است که برای درمان انواع اختلالات روانپزشکی مورد استفاده قرار می‌گیرد. نوروفیدبک که به آن بیوفیدبک EEG یا نوروتراپی نیز شناخته می‌شود، یک گزینه درمانی برای بهبود تمرکز، توجه و رفتار بدون نیاز به دارو است. در واقع، نوروفیدبک شکل دیگری از یادگیری برای مغز است و از طریق فرایندی به نام انعطاف پذیری مغز که به آن نوروپلاستیسیتی نیز گفته می‌شود، تغییر طولانی مدت در اتصالات مغزی ایجاد می‌کند. بنابراین بیمار می‌تواند بهبود تمرکز و مدیریت پاسخ‌های ذهنی را بیاموزد. این روش از همان فرایند بیولوژیکی استفاده می‌کند که مغز برای یادگیری هر مهارت دیگر مورد استفاده قرار می‌دهد. درست مانند سایر مهارت‌ها، بیمار از طریق بازخورد و تمرین و با استفاده از فناوری‌های بسیار پیشرفته، آموزش می‌بیند.

درمان اختلال بیش فعالی با نوروفیدبک

در فرد مبتلا به بیش فعالی، مغز به ویژه در لوب پیشانی، ممکن است الگوهای مشخصی از رفتار را نشان دهد. این ناحیه با شخصیت رفتار و یادگیری در ارتباط است. عملکرد مغز و رفتار با یکدیگر مرتبط هستند. تغییر در رفتار می‌تواند مغز را تغییر دهد و همچنین تغییرات در مغز می‌تواند رفتار را تغییر دهد. هدف از نوروفیدبک تغییر رفتار فرد با تغییر در مغز است. مغز سیگنال‌های الکتریکی قابل اندازه گیری یا امواج تولید می‌کند. موج مغزی شامل ۵ نوع مختلف آلفا، بتا، گاما، دلتا و تتا است که کدام از آنها فرکانس متفاوتی دارند. متخصص نوروفیدبک این امواج را با دستگاهی به نام الکتروانسفالوگرام اندازه گیری می‌کند.
برخی تحقیقات نشان می‌دهند که مغز افراد مبتلا به اختلال بیش فعالی، امواج تتا بیشتر و امواج بتا کمتری نسبت به افراد سالم ایجاد می‌کند. از نظر تئوری، نوروفیدبک اصلاح این تفاوت را هدف قرار می‌دهد.
قبل از اولین جلسه نوروفیدبک، پزشک در مورد علائم، سابقه درمان و شیوه زندگی بیمار سؤال می‌کند. همچنین بیمار قبل از هر جلسه درمانی به ارائه اطلاعات در مورد علائم خود ادامه داده و از این طریق پزشک با گذشت زمان روند بهبودی را پیگیری می‌کند. در طول جلسه نوروفیدبک، پزشک سنسورهایی بر روی سر بیمار قرار می‌دهد. این سنسورها به نمایشگر متصل شده و به بیمار اجازه می‌دهد الگوهای موج مغزی خود را ببیند. سپس پزشک از بیمار می‌خواهد بر روی کارهای خاصی تمرکز کند. در طول تمرکز، بیمار می‌تواند چگونگی عملکرد مغز را مشاهده کرده و ممکن است فعالیت مغز خود را کنترل کند. از نظر تئوری، بیمار می‌تواند از سنسورهای بازخورد زیستی و مانیتور به عنوان راهنما استفاده کرده تا مغز را هنگام تمرکز یا انجام برخی از کارها فعال نگه دارد. در طی یک جلسه درمانی، بیمار می‌تواند استراتژی‌های مختلفی برای حفظ تمرکز خود و مشاهده تأثیر آن بر فعالیت مغزی را امتحان کند.

 

مزایای نوروفیدبک برای اختلال بیش فعالی

نوروفیدبک بهبود قابل توجهی در علائم اصلی اختلال بیش فعالی ایجاد می‌کند. این بهبود به همان اندازه بهبود رفتاری ناشی از مصرف دارو مؤثر است. در نتیجه، این امر از استفاده از نوروفیدبک به عنوان یک روش درمانی جایگزین برای بیماران مبتلا به اختلال بیش فعالی، پشتیبانی می‌کند. علاوه بر این، نوروفیدبک می‌تواند به بیماران در تمرکز بهتر کمک کرده و مهارت‌های عملکرد اجرایی مورد نیاز برای بهبود عملکرد روزانه را بهبود بخشد. به دنبال درمان نوروفیدبک، کودکان ممکن است در نمرات ضریب هوشی و عملکرد در مدرسه پیشرفت کنند. همچنین مشخص شده که نوروفیدبک در بهبود مهارت‌های خودتنظیمی در بزرگسالان مبتلا به اختلال بیش فعالی مؤثر است. با این حال، به طور کلی بهبودهای اصلی که به دنبال نوروفیدبک مشاهده می‌شوند عبارتند از:

• بهبود سطح توجه
• کاهش بیش فعالی و تکانشگری
• افزایش مهارت‌های تحصیلی و اجتماعی

 

آیا نوروفیدبک یک روش ایمن است؟

درمان نوروفیدبک یک روش غیرتهاجمی و ایمن بوده و طرف‌داران فراوانی دارد. اما عوارض جانبی می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• خستگی ذهنی
• بازگشت احساسات قدیمی قبل از از بین رفتن همیشگی آنها
• سرگیجه، حالت تهوع و حساسیت به نور در افرادی که سابقه ضربه به سر را دارند.

 

منبع

https://www.centerforadd-az.com/what-is-neurofeedback
https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/adhd/symptoms-causes/syc-20350889
https://www.medicalnewstoday.com/articles/315261#is-it-safe

https://www.healthline.com/health/adhd/neurofeedback#neurofeedback